Tema komada je izolacija malog mesta čije ime se više čak ne može sa sigurnošću utvrditi jer je svedeno na skraćenicu koju niko ne može da odgonetne. Takvo neimenovano mesto je mesto postreligijske i postkomunističke traume ili sećanja, mesto oslobađanja od stabilnog ideološkog konteksta. Ovakva oslobođenost omogućava stvaranje žive bajke. Prostori mašte, odnosno polja impresija žitelja ovog ''nekog'' mesta su razbuktana i dovode do relativizacije stvarnosti.
Spisateljica se koristi jakim znakovnim sredstvima kako bi označila otuđenost, izolovanost, prekide informacija i komunikacije sa svetom, paranoju, povratak paganskom i plemenskom, patološke odnose zatvorene zajednice... Ovo nije komad o grubosti i nasilju, već iz svog surovog konteksta rađa stilizovanu poetičnu priču sa nadrealnim elementima.

Predstava Mie Knežević za cilj ima da preispituje modele pričanja priče tj pripovedanja te ovaj komad tretira kao poligon pozorišne igre realizujući ga kroz ilustracije, pokazivanja i interpretacije pripovedanog i igranog teksta.

U pretstavi igraju: Jovana Gavrilović, Tamara Dragičević, Miodrag Dragičevoić, Jovan Belobrković i Vladislav Mihailović.